Mikroskop optyczny:

Metale są nieprzeźroczyste dla światła widzialnego, dlatego badania mikroskopowe ich powierzchni są prowadzone w świetle odbitym.

Promienie świetlne wytworzone w źródle światła przechodzą przez soczewkę kondensorową, a następnie przez układ przysłon apertury, pola widzenia i soczewek pomocniczych. Po załamaniu się na płytce półprzepuszczalnej zostaje skierowane w stronę obiektywu, aby po załamaniu się w jego soczewkach oświetlić wiązkę równoległych promieni szczegóły powierzchni zgładu. Po odbiciu od szczegółów powierzchni preparatu promienie ponownie przechodzą przez obiektyw, płytkę przepuszczalną i tworzą rzeczywisty obraz pośredni, który następnie jest powiększany przez soczewkę okularową.

Typy obiektywów:

  • obiektyw achromatyczny – skorygowany jest tylko na dwie barwy światła, na aberrację sferyczną – zwykle w zakresie światła żółtozielonego, natomiast na aberrację chromatyczną– w zakresie światła zielonego i czerwonego. Obiektywy te nie dają prawidłowego odwzorowania struktur barwnych ze względu na zbyt ograniczony zakres korekcji.
  • obiektyw apochromatyczny – skorygowany na aberrację chromatyczną w zakresie trzech podstawowych barw światła: czerwonej, zielonej, fioletowej oraz na aberrację sferyczną dla światła zielonego i fioletowego. Zastosowanie okularów kompensacyjnych , które korygują zmiany wymiarów obrazu pośredniego w tych obiektywach, daje dopiero bardzo dobry jakościowo obraz końcowy. Nadają się one szczególnie do obserwacji przy dużych powiększeniach oraz mikrofotografii.
  • obiektyw planochromatyczny lub planapochromatyczny – skorygowany podobnie jak obiektyw achromatyczny lub apochromatyczny; oprócz tego ma dobrze skompensowane aberracje sferyczne, co pozwala uzyskać, pozbawiony krzywizny pola, płaski obraz. Obiektywy te mogą współpracować z okularami Huygensa, a przy mikrofotografii ze specjalnymi okularami kompensacyjnymi o płaskim polu.

Powiększanie mikroskopu:

Najdokładniejszą metodą wyznaczania powiększenia mikroskopu jest użycie w charakterystyce wzorcowej z naciętymi precyzyjnie na jej powierzchni odpowiednio małymi odcinkami na odległości 1 [mm] (np. co 0,01). Powiększenie mikroskopu oblicza się wtedy jako stosunek odległości odpowiednich odcinków zmierzonych w obrazie płytki wzorcowej do ich odległości rzeczywistej na płytce.

Zdolność rozdzielcza mikroskopu – oznacza zdolność do odwzorowania szczegółów preparatu. Jest ona zdefiniowana jako najmniejsza odległość „d” pomiędzy dwoma punktami przedmiotu, które w obrazie mikroskopowym mogą być jeszcze rozróżniane jako oddzielne..

 

O autorze

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *