Wykorzystanie systemów badań kompleksowych, umożliwia badanie niektórych obiektów ze względu na właściwości ich materiałów oraz ze względu na występowanie nieciągłości materiałowych kilkoma, wzajemnie się uzupełniającymi metodami badań nieniszczących, przede wszystkim metodą ultradźwiękową, metodą prądów wirowych i metodą magnetyczną.
Stosując w systemach badań kompleksowych następujące metody, można:
- metodą prądów wirowych zbadać zgodność materiału wymienionych obiektów z materiałem, stanowiącym odniesienie,
- metodą prądów wirowych i/lub metodą magnetyczną wykryć nieciągłości powierzchniowe prętów i rur,
- metodą ultradźwiękową wykryć nieciągłości wewnętrzne obiektów, np. prętów i szyn oraz zmierzyć grubość ścianki rur.
Systemy badań kompleksowych są wprowadzane w badaniach w procesach wytwarzania, przede wszystkim rur, prętów i szyn.
W systemach badań kompleksowych określone obiekty są kontrolowane, w procesach ich wytwarzania, za pomocą kilku, wzajemnie się uzupełniających metod badań nieniszczących.
Kontrolę obiektów wykonuje się w systemach, obejmujących:
- linie procesów wytwarzania lub specjalizowane układy mechaniczne prowadzenia obiektów,
- stacjonarne:
- defektoskopy wiroprądowe,
- defektoskopy magnetyczne,
- strukturoskopy wiroprądowe,
- defektoskopy ultradźwiękowe,
- urządzenia do pomiaru wymiarów i odchyłek kształtu obiektów i/lub grubości ścianek rur,
- komputery nadzorujące,
- urządzenia peryferyjne: drukarki, monitory, rejestratory,
- urządzenia do sortowania i znakowania obiektów.
Systemy badań kompleksowych są na ogół systemami specjalistycznymi, które opracowuje się do badania określonej klasy obiektów.
Kompleksowa kontrola jakości obiektów, za pomocą środków badań nieniszczących, jest wdrażana w różnych etapach produkcji kęsów, szyn, prętów, rur, drutów oraz obiektów o różnorodnych kształtach (np. części samochodowych). Dotyczy to obiektów, otrzymywanych w wyniku walcowania, spawania, zgrzewania, prasowania i kształtowania.
Metody badań radiologicznych