Stal nierdzewna – gatunki stali ferrytycznej:
Stal nierdzewna typu OH13J
W stali tej składnikiem ograniczającym się tworzenie austenitu podczas nagrzewania jest aluminium co poprawia spawalność.
Stal nierdzewna typu H17, OH17T
W stali nierdzewnej typu H17 przy zawartości węgla dopuszczalnej zgodnie z normą wskutek nagrzewania powyżej 900o°C i szybkiego ochłodzenia podczas spawania w strefie wpływu ciepła powstaje nieco martenzytu, w wyniku czego wzrasta twardość i kruchość. Dodatek tytanu – zwłaszcza w stali OH17T – częściowo eliminuje te zjawiska i ułatwia spawanie.
H17 produkowana jest również jako łatwo skrawalna (automatowa). Zawiera również 0,15 – 0,35 % siarki oraz ewentualny dodatek molibdenu najwyżej 0,6 %. W Ameryce siarkę zastępuje się selenem.
Stal nierdzewna typu H25T
Ta stal najbardziej zasługuje na nazwę ferrytycznej, gdyż duża zawartość chromu najsilniej stabilizuje ferryt. Lecz jej ciągliwość, wrażliwość na działanie temperatury i skłonność do rozrostu ziarn jest gorsza niż stali o niższej zawartości chromu.
Pomimo dobrej odporności na kwas azotowy i inne środowiska utleniające zastosowanie tej stali jako materiału na aparaturę narażoną na działanie roztworów jest dość ograniczone ze względu na trudności technologiczne, raczej jest ona stosowana jako materiał odporny na korozje gazowa przy wysokich temperaturach w postaci odkuwek, prętów i odlewów.
Zastosowanie stali nierdzewnej