Wyróżnia się następujące metody badania próbek makroskpowo:
1. Próba Baumanna:
Dotyczy ona wykrywania rozmieszczenia w próbce siarki, która jest bardzo szkodliwą domieszką. Jej zawartość w stali nie może przekroczyć 0,06 [%].
Siarka wydziela się w postaci siatki na granicach ziarn. Powoduje ona kruchość „na gorąco” w dwu zakresach temperatur. W temperaturze od 800 do 1000 [°C] posiada niedostateczną plastyczność, natomiast od 1200 [°C] powoduje zanik spójności granic ziarn w skutek topienia się siarczków. Próbę Baumanna przeprowadza się za pomocą papieru fotograficznego moczonego w roztworze kwasu siarkowego i położonego na wygładzonej powierzchni próbki. Kwas siarkowy reaguje z siarczkami tworząc siarkowodór:
Który następnie reaguje z bromkiem srebra:
Powstały siarczek srebra powoduje na papierze powstanie brunatnych zaćmień sygnalizujących istnienie skupień siarki w metalu.
2. Wykrywanie rozmieszczeń fosforu:
Wykrywanie rozmieszczeń fosforu, który rozpuszczając się w ferrycie zmniejszając jego plastyczność, oraz mając skłonność do segregacji powodującej pasmowość struktury i dużą kruchość wyrobów walcowanych.
Do wykrywania rozmieszczenia fosforu używa się odczynnika Heyna lub Oberhoffera. Odczynnik Heyna działa elektrolitycznie, skutkiem czego żelazo ulega rozpuszczeniu, a miedź osadza się na powierzchni zgładu. Próbę przeprowadza się w następujący sposób: Do naczynia z odczynnikiem Heyna zanurza się próbkę i wytrzymuje od 0,5 do 5 minut. Następnie zgład z wydzieloną na nim warstewką miedzi spłukuje się strumieniem wody i ściera watą. Gdy warstewka miedzi wydzielona na powierzchni zgładu nie daje się zmyć wodą, to należy zgład przemyć wodnym roztworem amoniaku. Miejsca bogatsze w fosfor zabarwiają się brunatniej od osadzonej miedzi, która w tych miejscach silniej przylega do powierzchni szlifu i nie daje się zmyć. Działanie odczynnika Oberhoffera jest trawiące, przy czym miejsca uboższe w fosfor ulegają wytrawieniu i zaciemnieniu, zaś bogatsze w fosfor pozostają nienaruszone, zachowując barwę jasną.
3. Badanie skłonności stali do starzenia:
Przeprowadza się je za pomocą odczynnika FRY, który działając trawiąco powoduje ujawnianie tzw. lini sił czyli pasm płynięcia wywołanych wydzielaniem węglików i azotków żelaza lub odkształceniem plastycznym poniżej temperatury rekrystalizacyjnej.
4. Badania złącz spawanych:
Ujawniają one występujące w spoinie wady – braku przetopienia, zażużlenia, pęknięcia. Przeprowadza się je za pomocą wytrawienia odczynnikiem Adlera.
5. Próba przełomu niebieskiego:
Próba przełomu niebieskiego polega na nagrzewaniu do 400 [°C] próbki z wykonanym karbem o głębokości ok. 0,25 [%] próbki i po ostygnięciu do temperatury w której pojawia się niebieski nalot (ok. 300 [°C], skutek utlenienia) łamaniu jej.
Za pomocą tej próby określa się pozostałości jamy usadowej, pęknięcia wewnętrzne, segregacje składników, wtrącenia niemetaliczne, pęcherze.
Badania makroskopowe