W mojej firmie aystenityczną stal nierdzewną poddajemy procesom kucia na żimno. Materiałem wyjściowym jest drut ciągniony (Z~18%)po przesycaniu i szczawianowaniu. Po pewnym czasie ~(~2 miesięcy) składowania stwierdzamy drastyczne pogorszenie się jakości przeróbki plastycznej. Często operacja redukcji przekroju (przewężanie Z 20%) staje się nie możliwa do przeprowadzenia. Moje pytanie brzmi czy mam do czynienia z typowym procesem starzenia po zgniocie? Lub czy to zjawisko związane jest z utratą właściwości smarnych powłoki szczwianowej?
Jak zabezpieczyć się przet tymi zjawiskami?
Ma Pan do czynienia z typowymi skutkami starzenia po zgniocie. Niestety to zjawisko prowadzi do obniżenia plastyczności i ciągliwości stali, oraz powoduje występowanie niestabilności własności w czasie. Chociaż starzenie po zgniocie prowadzi do umocnienia, nie stosuje się go do podwyższenia własności wytrzymałościowych, ponieważ równocześnie zwiększa się kruchość. Chcąc zmniejszyć skłonność stali do starzenia po zgniocie należy wyeliminować wolne atomy międzywęzłowe z ferrytu poprzez obniżenie zawartości węgla do bardzo niskiego poziomu lub dodać do stali pierwiastek silnie węglikotwórczy, który zwiąże całkowicie węgiel.
Sponsorem naszego eksperta jest firma ZANO Mirosław Zarotyński – producent elementów Małej Architektury wykonywanych ze stali nierdzewnej.